Weeshuis

Vandaag wilde ik niet naar Astovot gaan maar het moest:
Gisteren ben ik op sollicitatie/bezoek naar een weeshuis gegaan.
Dat was zo verdrietig dat ik erover moet schrijven( ben trouwens aangenomen).
Ik zag de kinderen in het huis rond de tafels zitten. Het eten zou over een half uur opgedient worden.
In de hele ruimte was niets behalve een stapel planken en in de andere hoek een tv die aanstond. Een foto van een overleden vrouw was de hele tijd op te zien en iemand die daar commemtaar op gaf.
De kinderen zaten op hun plastiek stoel en er werd niet gepraat niet gekibbelt, niet gelachen. Echt apathiesch.
Ook op de veranda was niets, geen speelgoed te bekennen
Afijn om een lang verhaal kort te
maken.Daar komt ie.
Wie wil een deze woestijn van nix met nix iets opsturen? Een bal een pop, knuffels iets om te knutselen om te spelen?
Er is gewoon nix.
Afijn het hoefd niet nieuw te zijn.
Als ik maandag daarheen ga, ga ik fotos nemen dan zien jullie hoe het is.
Afijn, we zullen zien, maar alvast bedankt namens mij en alle weesjes,
Nadine
Oh het adres ook handig

Nadine Ruggle
ASTOVOT
B.P.97 Kpalimé-TOGO